Εγινε ο κόσμος μια σταλιά και πια δε με χωράει ...

Πάντα μια εισαγωγή είναι άχαρη και άβολη, ειδικά όταν αφορά μια νέα προσπάθεια. Για αυτό το λόγο θα είναι σύντομη σαν πρώτη γνωριμία.Αυτό το μπλόγκ αποτελεί συλλογικό έργο. Ενα συλλογικό έργο απο ανθρώπους που πάνω στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης συγκροτήθηκαν ξανά με νέους όρους απέναντι στη βάρβαρη πραγματικότητα αρνούμενοι να τη δεχτούν ως τέτοια. Ως μια πραγματικότητα μιζέριας και θανάτου. Αντιπροτάσσουν τη δικιά τους κριτική ματιά με κατεύθυνση την ουτοπία της ελευθερίας του ανθρώπου.
Αχώρητος λοιπόν. Για αγίους που χωρούν δε χωρούν στα συναξάρια. Για ανθρώπους που δε χωρούν στις σελίδες της ιστορίας . Για ψυχές που δε χωρούν μέσα στα σύνορα μιας χώρας. Για αφηγήσεις που δε χωρούν στα βιβλία. Για όλα αυτά που δε χωράνε μέσα μας.